Wszyscy mamy swoje rytuały.
Ale muszą mieć cel i dawać efekt, który widzimy i z którego czerpiemy pociechę,
bo w innym przypadku są zupełnie bezużyteczne.
John Connoly

Rytuały, ryty, ceremonie, obyczaje. Warto zauważyć, że każdy z nas je posiada, choć często nie myśli o codziennie wykonywanych powtarzalnych czynnościach w taki właśnie sposób.

Trafnie określił ten brak uważności John Parsons, pisząc:

“Wszyscy odprawiamy rytuały, wszyscy jesteśmy magami.
Większość z nas nie uświadamia sobie tego, partaczy ceremonie (…)”

Ja lubię określać swoje codzienne poczynania tym mianem, ponieważ nabierają dla mnie wówczas magicznej mocy.

Najzwyklejsze smarowanie twarzy olejkiem z lawendą nie jest prozaicznym zabiegiem pielęgnacyjnym, a staje się wyczekiwaną wieczorną ceremonią, podczas której poświęcam swój czas i uwagę sobie.

Zaobserwowałam u siebie różnorodność rytuałów w zależności od pory roku i wieku.

Dawnymi czasy moje życie było podporządkowane wyłącznie pracy, w której tkwiłam po kilkanaście godzin dziennie. Nie, nie było to wymuszane przez szefów. Rządził wtedy mną przede wszystkim perfekcjonizm i miłość do służby.

Niegdyś spędzanie czasu w komisariacie “po godzinach”, w dni wolne, a czasami i podczas urlopu było drogim memu sercu rytuałem. Rzecz jasna, czyniłam to dla idei i w imię wyższych celów, bo nie otrzymywałam w związku z tym żadnych dodatkowych apanaży. Taki charakter 😉

Dziś jest inaczej.

Zbudowałam swoje małe rytuały z okruchów codziennej monotonii.

Dzięki temu życie nie jest szare. Bezsprzecznie staje się uroczystszym i bez wątpienia jeszcze bardziej kolorowym.

Z niektórymi rytuałami rozstaję się co jakiś czas, by wrócić do nich na chwilę lub na dłużej.

Czasami muszę czekać ponad dwadzieścia lat, by odnaleźć je nowo i umieścić na linii życia. Tak było na przykład z jogą, którą porzuciłam na wiele wiele lat, by dziś ponownie z radością rozkładać matę.

Poniżej lista moich osobistych rytuałów. Lista otwarta, bo i rytuały się zmieniają.

Może zainspiruje kogoś do stworzenia własnych?

Codzienne rytuały:

• poranna afirmacja na każdy dzień
• telefoniczna rozmowa z Bliskimi
• wysyłanie życzeń dobrego dnia i spokojnej nocy do Przyjaciół
• dziennik wdzięczności
• medytacja z mantrami
• wieczorna herbata, najczęściej z lawendy, rumianku i wrzosu i poświęcenie chwili na planowanie z kalendarzem
• pisanie strumieniem świadomości, do którego powracam co jakiś czas, by oczyścić umysł z chaosu
• wieczorna lektura
• sesja jogi
• masaż twarzy gua-shą i olejkiem lawendowym
• przytulenie Wegusi na dobranoc
• wieczorne uporządkowanie mieszkania – czyste blaty, wytarty do sucha zlew, poskładane koce, schowany komputer i pusty stół
• dostrzeganie w każdej drobinie teraźniejszości szczęścia
• cieszenie się drobiazgami, z których składa się życie
• zakotwiczenie umysłu w teraźniejszości i życie chwilą
• troska o moje osobiste laboratorium duszy

Letnie rytuały:

• kawa z tonikiem i spacery po Jasnych Błoniach
• niedzielne wypady do kawiarni
• weekendowe wycieczki z aparatem, chwytanie w obiektyw wschodów i zachodów słońca oraz piękna przyrody
• słuchanie koncertów świerszczy
• wypełnianie domu aromatem mięty, eukaliptusa i cytryny
• poranna kawa i miseczka świeżych truskawek – niewątpliwie najlepsze śniadanie z widokiem na kojącą zieleń Puszczy Bukowej
• delektowanie się arbuzami i świeżą fasolką szparagową
• obowiązkowy raz w roku, właśnie latem gofr z bitą śmietaną i wiśniową frużeliną
• podziwianie spektakli tańczących fontann
• masaże kostkami lodu
• chłodzące peelingi do ciała
• wieczorna herbata wypijana pośród drzew na leśnym parkingu w Puszczy Bukowej – jeden z moich ukochanych rytuałów
• sierpniowy spektakl perseidów

Jesienne i zimowe rytuały:

• palenie świec
• rozkoszowanie się kolorami jesieni i aromatem jesiennych liści
• zrobienie z dyni Jack-o’-lantern i cieszenie się ciepłym blaskiem lampionu
• laptop na kolanach, koc na nogach, ciepły szal na ramionach i pisanie, czytanie lub praca w cyfrowej ciemni na kanapie
• świętowanie ekwinokcjum jesiennego
• zapalanie wieczorami maleńkich lampek choinkowych, które pięknie rozjaśniają mrok
• pieczenie pierników i szarlotek
• dzbanek herbaty przygotowywany z cynamonem, goździkami, imbirem i pomarańczą oraz malinami
• szybkie spacery wieczorami po uliczkach naszych Zdrojów

Rytuały rozświetlają ścieżkę mojej egzystencji. Dzięki nim zwyczajna nudna rutyna zmienia się zaiste w piękny ceremoniał, jeszcze bardziej cieszący serce i karmiący duszę, a wydaje się, że również porządkujący i kojący zmęczony chaosem umysł.

Podsumowując, konkludując i reasumując, pamiętajmy, że najistotniejsze jest to, że przede wszystkim nasze całe

“Życie jest rytuałem.
To dramatyczna ceremonia, mająca swą tajemnicę, magię, romans, wątek i osnowę. To misterium początku, misterium wielkich wydarzeń
odbywających się gdzieś w trakcie, i misterium końca.”
John Parsons

Katisha

Alfabet zen – subiektywna kartoteka osobistych kluczy, otwierających mój prywatny skarbiec do pustki zen, układana ze słów, dzięki którym podążam ścieżką wyzwolonej świadomości.