„Życie może się nam przytrafić.
Możemy bezwiednie dryfować po oceanie myśli i emocji.
Ale możemy również tworzyć swoje życie świadomie i celowo.
Dzisiaj wybieram radość.
Zamierzam doceniać najmniejsze drobiazgi i się nimi cieszyć.”
Agnieszka Maciąg

Wytęskniony czerwiec nadszedł. Połowa miesiąca już przeminęła, a ja chwilę temu nie potrafiłam jeszcze odnaleźć w nim wszystkich wymarzonych radości, o których pisałam wcześniej: Czerwcowe radości

***

Alfabet zen – subiektywna kartoteka osobistych kluczy,
otwierających mój prywatny skarbiec do pustki zen,
układana ze słów,
dzięki którym podążam ścieżką wyzwolonej świadomości.

***

Ostatnie dni spowiły szarym cieniem moją psyche, która stała się idealnym odbiciem aury. Zupełnie nie-czerwcowej aury, ponurej, smutnej i przygnębiającej.

Ale oto wróciło słońce, a ja zaczęłam dostrzegać w przestrzeni wokół siebie maleńkie atomy szczęścia. Detale. Bagatelki. Drobiazgi. 

Kawałek bawełnianego ręcznika skropiony olejkami i przypięty do wentylatora, dzięki czemu w domu unosi się orzeźwiający zapach mięty, eukaliptusa i rozmarynu.

Rozpylony wieczorem na pościel relaksujący spray z lawendą i leżący obok poduszek woreczek z suszonymi kwiatami. Woń, która otula błogością.

Masaż, choć bolesny i okrutny, bo fibromialgia nie znosi dotyku, ale osłodzony aromatem mieszanki olejków mających działanie przeciwbólowe i relaksujące. Tą miksturą i czystą lawendą pachną teraz moje wieczory.

Szklany dzbanek wypełniony wodą, z plastrem cytryny i świeżymi listami mięty, dźwięczący kostkami lodu, lekko oszroniony. Podczas gorących dni zawsze pod ręką.

Upolowane w Empiku notatniki w pięknych okładkach, z kartkami idealnymi do pisania piórem.

Letni róż na paznokciach zamiast krwistej czerwieni.

Mrożona kawa z roślinnym mlekiem, czasami osłodzona miodem.

Koszyczek aromatycznych truskawek i pachnące ich czerwienią palce.

Pies, leżący na lnianym prześcieradle, bo chłodniej, czujnie obserwujący każdy nasz ruch w kuchni.

Chłodna mgiełka z nawilżacza, półmrok w pokoju i zasunięte rolety, dzięki którym mieszkanie nie zamienia się każdego popołudnia w rozprażony piekarnik.

Książka odkrywająca przede mną na nowo tajniki aromaterapii i spisywane skrzętnie receptury mieszanek do wonnych mgiełek, olejków i perfum.

Spacer wczesnym rankiem po łące i radość, że Wega dzielnie i z chęcią dotrzymuje nam kroku.

Niespieszna lektura „Władcy Pierścieni” (który to już raz…) i seanse filmowe, na których wciąż wzruszam się, gdy podczas wędrówki przez Morię spada w otchłań Gandalf, gdy ginie skuszony wcześniej złą mocą pierścienia dumny Boromir i gdy w bitwie o Helmowy Jar żegna się z życiem jasnowłosy Haldir.

Ale nade wszystko wdzięczność, nieustająca, za wszystko – za śpiew ptaków, który każdego ranka dobiega z dworu, za mini ogródek na kuchennym parapecie, za proste życie bez przymusu must have i multitaskingu.

I jeszcze za spodnie do jogi, najprostszy t-shirt, adidasy, plecak, aparat i uważne chwytanie w obiektyw maleńkich chwil szczęścia.

Tych drobiazgów, z których składa się życie.

Katisha