Drogi Przyjacielu!

Los zetknął nas na chwilę, bo czym jest wobec wieczności jeden rok…

Zaledwie kilka razy widzieliśmy się osobiście.

Najczęściej słyszeliśmy się na służbowej linii albo wymienialiśmy służbowe e-maile.

Szybko spostrzegłam, że jesteś rzetelnym człowiekiem, chętnym do pomocy i godnym zaufania.

Po naszej emigracji na północ, nasze kontakty zacieśniły się dzięki „książce twarzy”. 

Kiedy zachorowała Wega, wspierałeś nas trzosem, dobrym słowem i pozytywną energią.

Pokazałeś, że jesteś prawdziwym Przyjacielem.

Zniknąłeś z social mediów i nagle zrobiło się tak jakoś pusto…

Na szczęście mamy jeszcze e-maile i telefony!

Gdy zaczęłam przygodę z fotografią, stałeś się moim pierwszym odbiorcą i autorytetem w tej dziedzinie.

Darząc Ciebie zaufaniem, pokazałam Ci kilka moich prób literackich.

Nie zawiodłam się, bo okazałeś mi wsparcie i także dzięki Twoim słowom odważyłam się dalej pisać.

Odnalazłam w Tobie bratnią duszę i dobrego przyjaciela. 

Byłoby wspaniale, gdybyś mógł nam towarzyszyć i tu, na Zachodnim Pomorzu.

Zawsze masz nasze wsparcie.

I podziękowania, że jesteś…

Serdecznie…

Katisha, Andrzej i Wega