Poprzednie części tutaj: część 1,  część 2,  część 3,  część 4.

Letnie wieczory, długie i nastrojowe, sprzyjają spacerom.

Biorę więc aparat i ruszam na wędrówkę.

Pośród łąk i pól, a czasem też lasów…

“Wędrówką życie jest człowieka;
Idzie wciąż,
Dalej wciąż,
Dokąd? Skąd?
Dokąd! Skąd!”
Edward Stachura

Gdy docieram do miejsca przeznaczenia, wita mnie cudownie pachnąca kwiatowa łączka, ciesząca się latem

“A lato przy­szło pie­szo –
Już łąki nim się cie­szą
I sto­ją całe w kwia­tach
Na po­wi­ta­nie lata.”
Jan Brzechwa

“Słońce już gasło, wieczór był ciepły i cichy”
Adam Mickiewicz

“Wraz z wo­nią po­lnych kwia­tów,
Z ga­sną­cym bla­skiem zórz
Ci­cha po­ezja świa­tów
W głąb ludz­kich spły­wa dusz.”
Adam Asnyk

“Już za­szedł nad do­li­ną
Zło­ci­sty słoń­ca krąg;
Ci­che od­gło­sy pły­ną
Z zie­lo­nych pól i łąk.”
Adam Asnyk

“o ci­cha, ja­sna łąko, o zie­lo­na łąko da­le­ka,
ku to­bie ci­sza smut­na i zmę­czo­na
z ba­gien i pia­sków po­sęp­nych ucie­ka,
wśród ja­snej, ci­chej zie­lo­no­ści two­jej
szu­kać spo­czyn­ku szu­kać nie­pa­mię­ci…”
Kazimierz Przerwa-Tetmajer

“Wieczór przyjść musi, duszo moja – to daremne,
Patrzysz na mnie z przeczącą niewiarą w uśmiechu?
A jednak przyjdzie, chociaż z wolna, bez pośpiechu,
Pogodny, słodki, złocąc skośnie źdźbła przyziemne.”
Leopold Staff

“W ogrom­nej, świę­tej ci­szy krąg słoń­ca umie­ra
Ró­żo­wiąc nie­bo­skło­ny zo­rzą bla­do­zło­tą.
Przej­mu­ją­cą tkli­wo­ścią zmierzch ma­rzą­cy wzbie­ra,
Ja­kąś nie­utu­lo­ną, bez­den­ną tę­sk­no­tą.”
Leopold Staff

“Słoneczny dzień szarzeje pod wieczór
czarne dziury Hawkinga
już nie są czarne
zszarzały (…)”
Urszula Kozioł

“Czasem jest pełno ludzi po to
aby głębsza była samotność
tak bardzo jestem sama
że nawet mnie ze mną nie ma”
Anna Kamieńska

Katisha