Za Wikipedią:

Zdroje (do 1945 niem. Finkenwalde) – część miasta i osiedle administracyjne Szczecina,
będące jednostką pomocniczą miasta.
Położone na Prawobrzeżu przy drodze krajowej nr 10 ( w kier. Stargard).

Zdroje – moja ulubiona dzielnica Szczecina, w której obecnie mieszkam. Zaledwie pięć minut jazdy samochodem dzieli mnie od Parku Leśnego „Zdroje” (część Szczecińskiego Parku Krajobrazowego „Puszcza Bukowa”), będącego częścią Puszczy Bukowej, a z okna mojego mieszkania rozpościera się widok na zieleń bukowych drzew wiosną i latem i płonącą czerwień jesienią.

Zdroje kryją wiele tajemnic. Cieszę się, że będę mogła odkryć w tym miejscu niektóre z nich.

W I E Ż A  B A R E S E L A

Marek Łuczak: Szczecin Zdroje

W 1904 roku mieszkaniec Zdrojów, urzędnik gminny Johann Baresel, ufundował wieżę widokową.

Marek Łuczak: Szczecin Zdroje

Mierząca 32 metry wysokości budowla z czerwonej cegły stanęła na Skórczej Górze – wzniesieniu o wysokości 72 metrów npm. Nazwa góry pochodzi od kaszubskiego słowa „skorc” oznaczającego szpaka.

schody wiodące do wieży

Wejście na wieżę kosztowało 5 fenigów. Ta symboliczna opłata przeznaczona była na konserwację budowli.

widok na Szczecin, na pierwszym planie Polana Słoneczna

Z tarasu widokowego rozpościerała się panorama na Szczecin, Goleniów i Stargard.

źródło zdjęcia: Sedina.pl Portal Miłośników Dawnego Szczecina

U stóp budowli znajdował się dom, mający charakter portierni, zamieszkiwany przez rodzinę Lewretnz, która udostępniała wieżę zwiedzającym.

Po śmierci Johannesa Baresela w 1926 roku wieża i dom, na mocy umowy stała się własnością gminy Zdroje i, zgodnie z życzeniem fundatora, miała być przeznaczona dla społeczności.

W czasie II wojny światowej na wieży znajdował się punkt obrony przeciwlotniczej.

W 1945 roku wieża została wysadzona przez wycofujących się Niemców (podobny los spotkał najprawdopodobniej wieżę Quistorpa)

ścieżka wiodąca do nieistniejącej już wieży

Ocalałe reszki budowli rozebrano po wojnie na materiał budowlany.

Pozostały rozrzucone resztki cegieł i niewielki fragment posadzki.

D W O R Z E C  B U C H H E I D E

Marek Łuczak: Szczecin Zdroje

W 1936 roku przy ul. Letniskowej powstał dworzec Buchheide.

Znajdowały się na nim dwa drewniane pawilony pokryte kopertowymi dachami.

Brukowana droga wiodła z dworca do wieży Baresela, restauracji Finkenwalder Höhe i dalej do Jeziora Szmaragdowego.

Marek Łuczak: Szczecin Zdroje

Do czasów współczesnych zachował się pawilon północny dawnego dworca, a na miejscu południowego wybudowano budynek dyspozytorni PKP.

dyspozytornia Szczecin Zdroje i drewniany pawilon nieistniejącego już dworca

R E S T A U R A C J A  F I N K E N W A L D E R  H Ö H E

źródło zdjęcia: Sedina.pl Portal Miłośników Dawnego Szczecina

Restaurację Finkenwalder Höhe – drewniany pawilon z werandą – wybudowano pod koniec XIX wieku.

Marek Łuczak: Szczecin Zdroje

Oprócz restauracji w budynku znajdował się także bar oraz sala taneczna i sztucznie utworzone tarasy ze stolikami dla gości.

zarastające już drzewami tarasy dawnej restauracji

Obok mieściła się strzelnica ze 100 m torem i kulochwytem.

Marek Łuczak: Szczecin Zdroje

Restauracja przetrwała wojnę, ale budynek został rozebrany na materiał budowlany.

Dziś jedynie zachowane schody oraz resztki ruin świadczą o tym, że niegdyś miejsce to tętniło życiem.

ocalałe schody do dawnej restauracji

Pośród liści znalazłam kawałek białej porcelany.

Chciałabym usłyszeć jego wspomnienia z czasów świetności tego pięknego, a nieistniejącego już miejsca.

Katisha

Źródła:
Marek Łuczak: Szczecin Zdroje, Szczecin: Zapol Spółka jawna, 2018, wydanie II poszerzone
Wikipedia Zdroje
Wikipedia Skórcza Góra
Sedina.pl Portal Miłośników Dawnego Szczecina