Za Wikipedią:

Zdroje (do 1945 niem. Finkenwalde) – część miasta i osiedle administracyjne Szczecina,
będące jednostką pomocniczą miasta.
Położone na Prawobrzeżu przy drodze krajowej nr 10 ( w kier. Stargard).

Zdroje – moja ulubiona dzielnica Szczecina, w której obecnie mieszkam. Zaledwie pięć minut jazdy samochodem dzieli mnie od Parku Leśnego „Zdroje” (część Szczecińskiego Parku Krajobrazowego „Puszcza Bukowa”), będącego częścią Puszczy Bukowej, a z okna mojego mieszkania rozpościera się widok na zieleń bukowych drzew wiosną i latem i płonącą czerwień jesienią.

Zdroje kryją wiele tajemnic. Cieszę się, że będę mogła odkryć w tym miejscu niektóre z nich.

 

W I E Ż A  B A R E S E L A

 

Marek Łuczak: Szczecin Zdroje

W 1904 roku mieszkaniec Zdrojów, urzędnik gminny Johann Baresel, ufundował wieżę widokową.

Marek Łuczak: Szczecin Zdroje

Mierząca 32 metry wysokości budowla z czerwonej cegły stanęła na Skórczej Górze – wzniesieniu o wysokości 72 metrów npm. Nazwa góry pochodzi od kaszubskiego słowa „skorc” oznaczającego szpaka.

schody wiodące do wieży

Wejście na wieżę kosztowało 5 fenigów. Ta symboliczna opłata przeznaczona była na konserwację budowli.

widok na Szczecin, na pierwszym planie Polana Słoneczna

Z tarasu widokowego rozpościerała się panorama na Szczecin, Goleniów i Stargard.

źródło zdjęcia: Sedina.pl Portal Miłośników Dawnego Szczecina

U stóp budowli znajdował się dom, mający charakter portierni, zamieszkiwany przez rodzinę Lewretnz, która udostępniała wieżę zwiedzającym.

Po śmierci Johannesa Baresela w 1926 roku wieża i dom, na mocy umowy stała się własnością gminy Zdroje i, zgodnie z życzeniem fundatora, miała być przeznaczona dla społeczności.

W czasie II wojny światowej na wieży znajdował się punkt obrony przeciwlotniczej.

W 1945 roku wieża została wysadzona przez wycofujących się Niemców (podobny los spotkał najprawdopodobniej wieżę Quistorpa – Spacer z Nikonem).

ścieżka wiodąca do nieistniejącej już wieży

Ocalałe reszki budowli rozebrano po wojnie na materiał budowlany.

Pozostały rozrzucone resztki cegieł i niewielki fragment posadzki.

 

D W O R Z E C  B U C H H E I D E

 

Marek Łuczak: Szczecin Zdroje

W 1936 roku przy ul. Letniskowej powstał dworzec Buchheide.

Znajdowały się na nim dwa drewniane pawilony pokryte kopertowymi dachami.

Brukowana droga wiodła z dworca do wieży Baresela, restauracji Finkenwalder Höhe i dalej do Jeziora Szmaragdowego.

Marek Łuczak: Szczecin Zdroje

Do czasów współczesnych zachował się pawilon północny dawnego dworca, a na miejscu południowego wybudowano budynek dyspozytorni PKP.

dyspozytornia Szczecin Zdroje i drewniany pawilon nieistniejącego już dworca

 

R E S T A U R A C J A  F I N K E N W A L D E R  H Ö H E

 

źródło zdjęcia: Sedina.pl Portal Miłośników Dawnego Szczecina

Restaurację Finkenwalder Höhe – drewniany pawilon z werandą – wybudowano pod koniec XIX wieku.

Marek Łuczak: Szczecin Zdroje

Oprócz restauracji w budynku znajdował się także bar oraz sala taneczna i sztucznie utworzone tarasy ze stolikami dla gości.

zarastające już drzewami tarasy dawnej restauracji

Obok mieściła się strzelnica ze 100 m torem i kulochwytem.

Marek Łuczak: Szczecin Zdroje

Restauracja przetrwała wojnę, ale budynek został rozebrany na materiał budowlany.

Dziś jedynie zachowane schody oraz resztki ruin świadczą o tym, że niegdyś miejsce to tętniło życiem.

ocalałe schody do dawnej restauracji

Pośród liści znalazłam kawałek białej porcelany.

Chciałabym usłyszeć jego wspomnienia z czasów świetności tego pięknego, a nieistniejącego już miejsca.

Katisha

Źródła:
Marek Łuczak: Szczecin Zdroje, Szczecin: Zapol Spółka jawna, 2018, wydanie II poszerzone
Wikipedia Zdroje
Wikipedia Skórcza Góra
Sedina.pl Portal Miłośników Dawnego Szczecina